Aybükemi tanımayan kalmadı sanırım.Benim minik yeğenim.Baharda ablama gittiğimde aybükemin küçüklük giysilerine bakıyorduk.(Benim pamuk şekerim artık 4,5 yaşında kocaman abla oldu.)Bu yeleğini çok seviyorum dedi ablam, çok yakışıyordu.Derken aklıma annem geldi.Ben bunu alayım annem örneğini çıkarır dedim.İstanbul'a geldiğimizde anneme gösterdim örneğini çıkar yapcam dedim ben yaparım dedi.Aslında yapmakta geciktik.Çünkü tüylenmeyen iyi bir ip bulamadık.En sonunda aldığı ipte pek içine sinmesede başka şansı kalmadı anişkomun.Sonra örmeye başladı ama sanırım bu sene Aybükeme büyük gelir.Annem aybüşümü görmediği için büyük tuttuki küçük giyilmez ama büyüğü illaki zamanı gelince giyer.Bu bahar zaten geçti,artık bir dahaki bahara giyer.Artık büyük ihtimal Kurban Bayramında görüşürüz diye düşünüyorum,o zaman vereceğim.Bu arada bende Aybükem için tütü yapıyorum.Aslında çoktan biterdide tembelliğim üstümde azıcık :D :D :D Tembelliğime inat çenemde bir o kadar düşük.Annem bu yeleği çok beğendi.Tazecik hamile kuzenimin kızı Banu içinde bir tane örmeye başladı bile :) Çok konuştum bu kadar laklak yeter :)
Ellerine sağlık anişkom,güle güle giy Aybükem...
