Hamileyken çok uyumaktan şikayet ederdim ve tüm anneler bana;"uyu uyu bebekler gelince uyuyamayacaksın nede olsa" derdi.Şimdi neden böyle dediklerini çok ama çok iyi anlıyorum :)
İkiz annesi olmayı orta okuldan beri hayal ediyordum.Daha önce söyledim mi bilmiyorum ama benim babam ikiz.Orta okuldayken gazetede ikiz olma ihtimalleri üzerine yazılmış bir yazı okudum.Yazıda ikizlerin ikinci çocuklarınında ikiz olma ihtimalinin olduğu söyleniyordu.Yani babamın ikinci çocuğu (o ben oluyorum).O günden sonra benimde ikizlerim olabilir derdim hep ve hayallerimde hep ikiz bebek vardı.Bunu şimdi niye anlattı bu kız diyeceksiniz.Anlattım çünkü benim hayallerimde uykusuz kalmak,kendine hiç ama hiç zaman ayıramamak,sürekli emzirmek(bel,boyun ve sırt ağrısı çekmek),planlı bir iş yapamamak yoktu.Ben işin bu zorlu kısımlarını hiç düşünememiştim.Ben sadece onları öpmek,koklamak sevmek kısımlarını hayal etmişim meğer.İstediğim için pişmanmıyım tabiki de HAYIR...Onlar benim herşeyim minik yakışıklı prenslerim.Çok ama çok yorucu zor bir süreç ama bir o kadar da zevkli,mutluluk verici.Allah herkeze anne,baba,nine,dede... olmayı nasip etsin inşallah.
Azıcık yorgunluktan şikayetten sonra gelelim son durumlara.Bebişlerim çok şükür iyiler,hızla büyümekteler.52 günlük olduk ve hala gaz sancılarımızla başımız dertte.Söylenilenlere göre de 3-4 ay olana kadar çekmek zorundayız.Ben yediklerime ne kadar dikkat edersem edeyim bebeklerimde gaz oluyor.Mercimek,bulgur,soğan,sarımsak,süt...gibi yiyecekleri tüketmiyorum.Rezene çayını da hem gaz hemde süt için günde en az bir iki bardak içiyorum.Tabi bol bol da su tüketiyorum her zaman ki gibi.Tabi bebekler iki tane olunca ister istemez mama desteği gerekiyor.Sütün yetersiz olduğu yada ikisi birden acıktığı durumlarda mama tek kurtarıcı oluyor.Özellikle gece veriyoruz böylece daha uzun süre uyuyorlar(gaz olmazsa).Tabi fırsattan istifade bizde uyumaya çalışıyoruz.Artık 2ay bitimine doğru gülücüklerimiz anlam kazanmaya başladı.Zaman öyle çabuk geçiyor ki hiç bir şey anlamıyorum.Hamileliğimin ilk üç ayı mide bulantısı ikinci 3 ayı uyku son üç ayı ise kaşıntı ve ağırlıkla geçti bir şey anlamadım.Bebeklerimi kucağıma aldıktan sonrada onları beslerken,gazını çıkarırken zaman nasıl geçti anlamadım.Zamanın geçip büyümeleri çok güzel ama ben doyamıyorum ki onlara fırsat bulup saatlerce koklaşamıyorum ki oğullarımla.Ya yemek yiyoruz,ya uyuyoruz,ya gazımız oluyor ağlıyoruz.Yada onlar keyıflı oluyor bu sefer benım işim oluyor.İşi yapmasan olmuyor.Her gün çamaşır yıkanıyor onların ayrı bizi ayrı,eee çamaşır demek ütü demek,Biberonlar kaynatılıyor,ağız bezleri kaynatılıyor derken hopp zaman bitti.Değil bloğuma girmek nete bile girip haber okuyamıyorum,boyama,örgü hepten hayal oldu bu aralar benim için.Yemek bile yapamıyorum.Zaten anneciğim yanımda olmasa hepten kafayı yerdim.Sağ olsun her zaman ki gibi yine yanımda.Sizleri de merak ediyorum ne var ne yok diye ama girip gezemiyorum malesef.Umarım kısa zamanda yazmayı ve blogları gezmeye vakit bulabilirim.Neyse çok uzatmışım.
BEBİŞLERİM VE BEN HEPİNİZE SAĞLIKLI,MUTLU GÜZEL BİR HAFTA SONU DİLİYORUZ...
