Kışın peşimizi bırakmadığı bir geceden merhabalar... Bu sene kış yakamızı kolay kolay bırakmayacağa benziyor. Bahar geldi ama ocakta giymediğim kalın giysilerimi giyer oldum. Kuru, tuhaf bir soğuk mevcut. Soğukla gelen hastalıklarda cabası. Ben karı severim ama pek soğukla aram yoktur lakin çok üşürüm. Üşüyünce de elimi ayağımı oynatasım gelmez. Bahar gelsin artık, çiçekler açsın, kuşlar ötsün, balkon keyifleri yapalım, hırkamızı alıp çıkalım, ince kıyafetlerimizi giyelim, rahat rahat gezelim, tozalım... Ve tabiii yazın gelmesi ile doğal gaz faturalarından da kurtulalım... Bizim ahali de sızmış durumdayken bende yarının yemeklerini hazırlamak için mutfağa girdim. Tabi her vaktim kıymetli.Ocakta soğanlarım kavrula dursun, bir yazı yayınlayayım dedim. Lakin paşalarımla bunları yapmak çok zor oluyor. Bilgisayara baksam biri sağdan biri soldan saldırıyor, yemek yapsam ben de getiriyim,bende bakayım,bende karıştırcam...Sen yapma ben yapıcam,onu ilk ben aldım,ben ne vercem şimdi? Bağrış,çığrış ve ağlamalar sonucu bir tabak yemek bulup yiyebiliyorsak ne mutlu.Neyse konuyu gene paşalara getirdim. Ne yapalım hayatımızın merkezi onlar. Neyse gelelim yayınlamak istediğim yazıma;karın yağarak bizi sevindirdiği günden kalma bir faaliyet kar tanesi.Pinterestte görmüştüm. Simli uhu,kulak pamuğu ve karton ile yapılan keyifli bir etkinlik.Simli uhuyu sıkarken bir hayli eğlendiler. Yapıştırıcı seven kuzucuklarınızla yapabileceğiniz keyifli etkinlik.Eyvah
