Geçen haftalarda paşalarım için yaptığım bir sunumdu. Dişlerimizi fırçalarken bazen robot gibi sesler çıkarır ve robot gibi hareketler yaparım. Bazen ben robot olurum , kovalamaca oynarız. İşte bu sebeplerden biz robotları severiz. İlk robotla tanışmamız ise teyzemizin aldığı oyuncak robottomuz ile olmuştu. Nette görünce de yapılacaklara kayıt etmiştim ve erken uyandığımız bir sabah paşalarımla birlikte robotumuzu yaptık, fotoğraf çektik(onlarda çekiyor) ve afiyet ile yedik. Robot severlere tavsiye edilir .
Artık hiç tahammül edemiyorum sorularına.Aynı soruya günde 20X2 kere cevap veriyorumdur.Ve sabahtan akşama kadar başka başka nice sorulara cevap veriyorum tahmin bile edemezsiniz. Ağlıyorum artık ya... Şu çocukların kapat düğmesi olsa ne güzel olur. Onların dışında ne telefonla konuşabilirim, ne eve gelen biri ile ne de akşam eşimle. Hep onlar konuşacak ya da onlarla konuşulacak. Hele trafik ne demek? araba ne demek? trafik ışığı ne demek? laflarından kusucam. Birde her zaman söylediğimden farklı söylediğimde; hayır öyle değil böyle diyorlar.Mübarek çocuk madem biliyorsun, niye habire soruyosun diyorum ve dediğime pişman oluyorum lakin;peki anne araba ne demek? demiyorlar mı hangi camdan atlasam diye bakıyorum.Of anlatırken bile içim şişti
Ah ah evde özgürce konuşamıyorum ya bende içimi buraya döküyorum ne yapım. Neyse gelelim oyunumuza;