Geceleri yanımız da yatmak için türlü palavralar yapıyor paşalarım bu aralar.Bu konu da Toprak ile daha çok sıkıntımız var.Anneye bağılılığın arttığı ve diş çıkardığımız çok ta zor bir dönemden geçiyoruz.İki kardeş olduğumuzdan da işimiz daha da zorlaşıyor hiç kuşkusuz.Dün gece bir hayli huysuzdu ikisi de. Saat 21'den 24'e kadar 10 kere sıra ile kalktılar hiç abartmıyorum. İşte iki tane olmanın zorluğunu burada anlıyoruz.Biri bağırarak uyanınca diğeri daha çok korkuyor ve ağlamaya başlıyor.Bizde bunu yaşamamak için Toprak'ı yanımızda yatırmaya karar verdik.Gece ara ara uyandı.Biz buradayız annecim yada babacım diyor sakinleştiriyoruz.Gece yanımız da yatmaya alışmamaları için onları yataklarında emziriyorum gücüm yettiğince.Tabi takdir edersiniz ki bütün gün iki tane afacanla uğraşmaktan gücüm pek kalmıyor.Ama dün Toprak yanımızda olduğu için Artun ağlayınca yanına gittim emzirdim,uyudu.Tam kalkıyordum ki; zınk diye kalktı, boynuma sarıldı, yutkundu ve uyumaya devam etti.Ben kaldım yatakta iki büklüm ama ne umrum da o minicik ellerinin sıcaklığını,nefes alış verişini hissetmek kadar mutlu edici bir şey olamaz. Usulca güldüm,içim huzur doldu ve gecenin yarısı o anın tadını çıkardım... Yatağıma gittiğimde epey vakit geçmişti.Yatağımda da diğer paşam vardı.Bu kez de diğer paşama sarılarak geceyi tamamladım.Tamam bazı alışkanlıklar kazandırmalıyız çocuklara.Peki bir daha geri dönemeyeceğimiz bu günlerin tadını da çıkarmayalım mı? Arada bir kaçamak yapmanın zararı olmayacağını düşünüyorum.Siz ne dersiniz? Yavrularınızla sarmaş dolaş uyumak gibisi var mı?
