Bu cici bereleri annemin karşı komşusu Meral Teyzeleri hediye etti bebişlerim için.Çok sevdim,severekte giydircem bebişlerime.Annelere örnek olsun.Malum önümüz kış.Sözde bende bir sürü şeyler örmeyi planlıyordum bebişlerim için ama nerde.Bazen yemek yemek için bile fırsat bulamıyorum ki.İkiz bakmanın zor olacağını tahmin ediyordum ama bu kadar da zor olacağını bilmiyordum açıkcası.Ne kadar annen yanında olsa da, eşin çok destek verse de, sorumluluk ve en önemlisi de süt sende.Eğer ikiz annesi olmuşsan bir kere dışarı tek başına çıkman mümkün değil.İki kolunda bebek varsa kapıyı nasıl kitliceksin mesela.Yani her zaman birilerine muhtaçsın.Yine çok şükür annem yanımda zaten o uzak olsaydı çıldır Sevtap çıldır olurdum herhalde :D
Artık 2 ayı geride bıraktık.Artık daha da anlamlı gülücükler saçıyoruz.Hatta kahkaha bile atmaya başladık.Dönencemizi takip ediyor ve gülücük atıyoruz.Uykularımız yavaş yavaş uzuyor ve düzene giriyor.Ellerimiz ayaklarımız kıpır kıpır.Evdekiler neler yapıyor takipteyiz.Bakıyoruz bizimle ilgilenen yok basıyoruz çığlığı hemen teselli edecek biri çıkıyor nede olsa.Dedemiz geldi geleli gündüzleri hep omuzunda uyuyoruz.Zaten bayılıyoruz omuzda,göğüste uyumaya.Ne yapalım sıcak bir kucakta uyumak gibisi yok.Aslında çok yoruyoruz annemi,babamı,anneannemi,dedemi,teyzemi ama bir gülücük atıp gönüllerini alıyoruz.Bazen sebepsiz bir sürü ses çıkarıyoruz hatta aynı anda bir başlıyoruz ki sormayın hatta az önce teyzemizi kaçırdık :D Biraz uyuduk,biraz ağladık,biraz da kimsenin anlamadığı sesler çıkardık.Şimdilik kaçtı ama biz bir konuşmaya başlayalım ,ayaklanalım bak kaçabilecekmisin Teyzeciğim? Şimdilik biz kaçıyor ve herkeze mutlu haftalar diliyoruz.
