Yiyoruz,içiyoruz,gülüyor ve eğleniyoruz, tüm bunlar için utanıyorum. Akıbetleri belli olmayan kardeşlerimiz varken, bir yerlerde masum çocuklar katlediliyorken, analar yavrularını kaybederken, ben gülebildiğim için utanıyorum ya elden de bir şey gelmiyor, ben oğullarıma güzel anılar bırakmak istiyorum ya, sanki aksine hep kötü şeyler oluyor gibi... Umuyorum ki çocuklarım okumayı öğrendiklerinde kötüyü bilmiyor olurlar ve sadece geçmiş diye okurlar ve de o kötüyü hiç yaşamazlar...
Paşalarıma bıraktığım güzel anılardan biri de pipetle bardak üfleme etkinliğiydi,çok eğlendik. Tek sorun etraf biraz salya oldu ya olsun,sildik gitti ama gülücukleri hala aklımda...
İyi Geceler....Hayırlı Sahurlar...
