Öncelikle Cumhuriyet Bayramımız Kutlu Olsun.
Şehit haberleriydi,depremdi epey sarsıldık.Hiç bir şey yazasım gelmedi.Aslında çok önce yazılmış yazılar bunlar,kısmet bugüneymiş.Umarım bundan sonra hep güzel yazılar yazarız tüm blogcular olarak.Başta barış,afetlerde yıkılmayan şehir haberleri, başarılar,mutluluklar...
3 ayımızı doldurduk, şimdiden anneyi,babayı,anneanneyi,dedeyi fıldır fıldır elimizde oynatmaya başladık bile :) 3 aylık ,daha küçük ne anlar diye düşünmek o kadar yanlışmış ki anne olunca anladım.Çok akıllı şu bebekler çok, dahası hisleri çok kuvvetli.Uyurken bile yanından ayrılsak anlıyorlar.Bir de benim bebeklerim seste daha çabuk uyuyor ve uyanmıyorlar. Mesela benim ayak bileklerim çok çıtlar.Odalarında uyurken yanlarına gittiğimde ayak sesime zıplıyorlar ama mutfakta yanımda uyurken hiçbir sese,konuşmaya uyanmıyorlar. Biz yanlarında iken çok rahat oluyorlar.
Bazı günler aynı oda da yatıyoruz. Geçen gün uyuyorum Artun Bey uyanmış,kendi kendine gülücük saçıyor,ııı,aaa,gguuu diye sesler çıkarıyor,makina gibi çalışan bacaklar ile battaniyesini fırlatmış elleri kolları çoşuyor.Uzun bir süre izledim kıpırdamadan bebeğimi.(Allah'ım ne güzel bir duygu.)Artık dayanamadım o tombiş yanaklara,hiç durmayan ayaklara ve çığlık atan gülücüklerine ve annecim günaydın dedim.Birden dudak büzüldü,gülücükler yerini mızırdamaya bıraktı.(Anne uyanmış ağlayayım da beni alsın bari).Biraz daha bekledim gitgide keyfi kaçmaya başladı ve bebeğimi ağlatmadan kucaklayıp aldım o an her şey eskisi gibi oldu,gülücükler kuş cıvıltısı gibi peşpeşe sıralandı...
Başka bir gün Toprak Bey uyanmış aynı neşe ile gülücükler saçıyor ama ne cilveler Allah'ım ellerininin biri sağa biri sola,büzülüyor,etrafı inceliyor.İlginç sesler çıkarıyor,her an konuşucakmış gibi.Zaten Toprak'ımın çıkardığı seslerde uyumak ne mümkün? Yine gülücüklerle uyandım ve bebeğimi izlemeye başladım.Uyandığımı çok geçmeden hissetti ve gözlerini bana dikti.Allah'ım ne numaralar,ne cilveler resmen kahkahalar atıyor.Bakıyorum gülmüyorum ama ona sevgi ile baktığımı hissediyor olacak ki o da bir süre gözlerime bakıp basıyor kahkahayı.Gülerken bir yumuluyor görmelisiniz, her an gözümün önünde.Uzaktan izlemeye dayanamadım ve aldım yataya başladım yumurmaya.Anne oğul kahkahalarımız Artun'unum peh peh ıngaaaa sesleri ile son buldu...
Artık daha çok ilgi istiyorlar.Sanırım biz konuşmaya çok alıştırdık,konuşalım diye gözümüzün içine bakıp bakıp gülüyorlar.Onlarla ilgilenmediğimiz zamanlarda da kıyamet kopuyor.Kucağımıza almamız şart değil yeter ki konuşalım.Ya da gözlerine bakalım,başlıyorlar gülmeye.Çok ta nazlıyız severken bile sesimizi yükseltsek dudaklar büzülüyor.Artık evi yada farklı insanları da yadırgıyoruz.Geçen kahvaltıya anneanneye gittik.Toprak uyuyordu uyandı.Sağa sola baka baka dudaklar büzüldü başladı ağlamaya.Alışana kadar gülmedi.Geçen kuzenimin eşini gördü Toprak başladı ağlamaya :) Ağlamaları bile tatlı ama ağlamasınlar kıyamıyorum bebişlerime...
Milföy acil durumlarda kurtarıcı görevi üstleniyor.Özellikle şu an iki bebekle uzun uzun bir şeyler yapamayan ben için harika bir ürün.Hem pratik hem lezzetli.Uzun zamandır da yapmıyordum.Milföyün içine tavada çevirdiğimiz sosisi ve beyaz peyniri koyup kapatıyoruz.Üstüne yumurta sarısı ve çörek otu serpip 200 derecede pişiriyoruz.Afiyet Olsun...
