Geçen sene bu gün; 11:12'de Artun'um, 11:14'te de Toprak'ım geldi dünyaya.Uyandığımda ikisi de yoktu yanımda. Annemi gördüm ilk nasıl olduklarını sordum iyi dedi. Eşim geldi, bebeklerim nasıl dedim. İyiler dedi ama inanmadım ikisine de. Gözlerim ile görmem gerekiyordu. Çok geçmeden bebeklerimi getirdiler kucağıma, çok şükür iyiydiler. Emzirme faslına geçildi ve çok geçmeden tekrar götürdüler bebeklerimi. Toprak'ımın kan şekeri düştüğü için küveze alındı ve 1 hafta ayrı kaldım bebeğimden. Ağladım, ağladım, ağladım... Artun'um ile sarılıp Toprak'ı bekledik.Görüşe gittiğim günü hayatım boyunca unutumam sanırım.Küçücük bedeninde kendinden büyük bezi ile öylece uyuyordu. Emzirmem için kucağıma verdi hemşire ve gitti.Bebeğim kucağımda ama uyuyor ve bir türlü uyanmıyordu .Zaten küçücük korkuyorum incitmeye... Zar zor az biraz emzirip ayrılmak zorunda kaldım bebeğimden tekrar ve yine ağladım, ağladım, ağladım... Allah kimseyi evladından ayırmasın, bana ömür gibi gelse de çok şükür kısa sürdü bizimkisi.Bir hafta geçti Toprak'ı almaya gittiğimizde, bu kezde Artun'um sarılıktan bir gece küvez de kalacaktı. Hep beraber kaldık o gece hastane de ve ertesi gün tam kadro evimizdeydik çok şükür. 4 kişilik bir çekirdek aile :)
Eve geldik biz onlara onlar bize alışmaya çalıştık. Neye uğradığımızı şaşırdık. Evde iki bebek.Biri susar biri ağlar. Bir doyar biri acıkır... İlk aylar emzir, alt değiştir, uyut ile geçti günler. Git gide de canladı. Gülücükler, hareketler, tepkiler. Onlar her yeni öğrendiklerini başarabilmenin mutluluğunu yaşarken, biz de meyvelerimizin olgunlaştığını görerek mutlu olduk. Bazen ansızın gelen çiş ile gülüşlere boğulduk,bazen de gece ağlamalarında hep beraber ağlaştık. Her yeni tadına baktıkları yiyeceklerde onlar kadar heyecanlandık ve yedikleri her lokmaya onlardan çok sevindik. Bol bol oyun oynadık, bol bol gülüştük, bol bol koklaştık... Oyuncak kavgalarını izledik,birbirleriyle konuşmalarına hayret ile baktık.Hele birlikte oynamaları yok mu??? İşte o zaman ben yine ağladım... Ama mutluluktan. Allah bana anne olabilme şansını verdiği için... Yıllardır istediğim gibi ikiz bebek annesi olduğum için... Dünyalar güzeli,güler yüzlü,akıllı bebeklerim olduğu için ağladım...
Biz şimdi 1 yılı geri de bıraktık.BİR, BİR, BİR...İnanamıyorum hala bebeklerim ne zaman büyüdü diye, hoş inanmaya da çalışmıyorum.Nede olsa anneyim, kaç yaşına gelirlerse gelsinler onlar benim hep minik bebeklerim :D Allah'ım bebeklerime sağlıklı, mutlulu, başarılı nice yıllar nasip etsin.
CANIM OĞULLARIM SİZİ ÇOK SEVİYORUM. BERABER SAĞLIKLI, MUTLU NİCE YILLARINIZ OLSUN.