Biraz geç paylaştığım bir yazı ama özellikle geç paylaşmayı istedim lakin çocuklar zamanla değişebiliyor .2 aylık okul dönememizin o an ki psikolojim ile özeti;
28 EYLÜL 2015 günü okul maceramız başlamış bulunmakta. Çokça heyecanlı ve tedirginim. Dahası çok korkuyorum. Oğullarıma güvenim sonsuz ve aynı şekilde onlarında kendine güveni tam ama ben kötü insanlardan, hatta kötü çocuklardan korkuyorum. Kötü çocuktan kastettiğim ise; dışarıda sıkça karşılaştığımız saygısız ve vurma eğilimli çocuklar. Sırasını beklemeyen, ailelerin gözünde açık göz olan ama asılda saygısız yetişmiş ve istediği şeyleri alamayınca vuran ve yine aileleri tarafından kendini ezdirmediği için alkışlanan çocuklar...İşte bu sebeptendir ki çok korkuyorum...
Paşalarıma gelince, onlar hallerinden (Allah'ıma çok şükür, maşallah) gayet memnun. Okulu benimsediler, gitmek istiyorlar hatta tatil gününü bile hesap etmeye başladılar. Babayla bizim tatil günümüz derken göğüsleri gururla kabarıyor ve gözlerinin içi gülüyor. Haftanın ilk üç günü 1,5 saat, haftanın son iki günü de 2 saat ders yaptılar. İlk gün sınıfta ağlayanlar çok olunca ben bir hayli endişelendiysem de çok şükür bir sıkıntı olmadı. Alıştırma haftası olduğu için şarkılar söylenmiş, boyamalar yapılmış ve oyuncaklarla oynanmış. İsimlerini öğrenmek adına yakalarına takılan yıldız,kalp ve gülen yüzler ile gururları okşanmış...İkisi de öğretmenini sevmiş ve anne çok güzel bir gün geçirdik diye çıktılar her gün çok şükür.(Maşallah)
Bir hafta boyunca diğer velilerle de tanışıp sohbet ettik.Endişelerimizi paylaştık.İlk haftamızı bir sıkıntı olmadan atlattık çok şükür ve bir haftalık öğrenci olmanın verdiği gurur ile ikinci haftamıza başladık...
İkinci haftada gayet iyi geçti çok şükür,haftanın bir günü de okulda tiyatro vardı pek mutlu olmuşlardı,faaliyetler,şarkılar,oyunlar...Veli toplantıları da yapıldı konuşulması gerekenler de konuşuldu ve şimdilik bir aksilik olmaksızın öğrencilik hayatımız devam etmekte. Allah'ım başarılı bir öğrencilik yılı nasip etsin paşalarıma...
Daha sonra ki haftalarda da bir gün sihirbazlık gösterisi izlediler,aile katılımları, faaliyetler,şarkılar,şiirler ve okula hazırlık çalışmaları yaptılar...
Geçen cuma ise Atatürk Köşk'üne gezimiz vardı.Onlar mutlu ben ise çok kaygılıydım.Tuvaleti gelirse ne yapacaklar,ya arkadaşlarından ayrılırlarsa,ya araba fren yapıp camdan fırlarlarsa gibi türlü felaket senaryoları hazırladım.Allah'ıma çok şükür kazasız belasız gidip geldiler.Velhasıl başından beri olduğu gibi paşalarım okulun hakkını veriyor ve bana da geriye sadece tadını çıkarmak kalıyor...
Okula karşı tepkilerimizi yazdıktan sonra ikizlerde korkulan en önemli nokta hakkında biraz yazmak istiyorum.İkizler aynı sınıfta mı olmalı? Ayrı sınıfta mı olmalı? Ben konunun uzmanı değilim, bu konuda eğitim de almadım ama ayrı sınıfta olması gerektiği görüşü daha yaygın (hatta aynı sınıfta olması gerektiği gibi bir görüş okumadım ama hani diyen uzmanda vardır diye yaygın yazıyorum) Peki biz ne yaptık? Evet uzmanları dinledik ve ayırdık. Aslında eşim de bende zaten öyle istiyorduk. Konuştuğum tüm öğretmenler siz mi istediniz ayrı sınıfları diyerek, takdir ettiklerini belirtmeden edemeyeceğim. Şimdi ikizleri ayırdığımı duyan bir çok kişi;aaaa niye ayırdın kız, yazık diyor
Direkt uzmanlar öyle olması görüşünde diyerek sadece benim düşüncem olmadığını belirtsem de farklı görüşlere bu durumu kabul ettirmem zaman alıyor açıkcası... Ne acı ki ikizler dışarıda ki insanlar tarafından bile bir bütün olarak algılanırken onların tek başlarına bir birey olduklarını kabul etmelerinin kolay olması beklenilmez... Bu konuda ikiz annelerine neden ayırdığımı ve sonuçlarının neler olduğunu yazmak istiyorum ki, aynı sınıfa vermek isteyenleri bir kere daha düşünmelerini sağlarım belki...Yine belirtmek isterim ki ben bu konuda hiç bir eğitim almadım,sadece tecrübelerimi sizlerle paylaşıyorum o kadar...
Neden ayrı sınıflar?
*İkizler bir arada olup kavganın olmaması mümkün değildir.Arkadaşlarına göstereceği anlayışı ve saygıyı birbirlerine aynı seviyede asla göstermezler.
*İkizler birlik olup haylazlık yapmadan da duramazlar.
*İkizler anlaşsın anlaşmasın birlikteyse arkadaşa ihtiyaç duymaz ve doğal olarak sosyalleşmeleri zaman alır.
*İkizler annelerinin tüm uğraşlarına rağmen kıyaslanır ve ayrı sınıfta olması bu kıyaslamayı nispeten azaltacaktır.
*İkizler birbirleri ile girdiği yarışta kardeşinin başarısı altında ezilebilir.
*İkizler bir gün yalnız kaldığında tek başına ayakta durmakta zorlanmayacaktır.
*İkizlerin genelde biri daha sosyaldir ve daha çabuk kaynaşır.Aynı sınıfta oldukları takdirde diğeri hiç arkadaş olmaya çalışmayacak ve kardeşinin bulduğu arkadaşlar ile iletişime geçecektir.
*Yine genelde biri baskın olacak, diğerini yönlendirmeye çalışacak ve diğerinin gerçekten tercih ettiklerini seçmesini engelleyecektir.
Peki ayrı sınıflarda olunca neler oluyor?
*Birbirlerine anlatacak bir çok konuları oluyor.
*Birbirinden ayrı kaldıklarında dehşete düşmüyorlar.
*Arkadaşlarını birbirine tanıştırıyor ve onlar hakkında yorum yapıyorlar.
*Öz güvenlerinde ciddi bir ilerleme kaydediyorlar.
*Arkadaşlarına birbirlerinin desteği olmadan iletişime geçiyorlar.
*Faaliyet yaparken birbirlerine müdahale edemiyorlar.
Bunlar sadece aklıma gelenler diye bitiriyor ve ikizleriniz varsa mutlaka uzmanları dinleyin diyorum.
Normal tarifte orta boy soğan kullanılmıştı ama ben arpacık soğan tercih ettim.Birde bir daha ki sefere köfteleri çeviricem ki iki tarafı da kıtır kıtır olsun .Nar ekşisi müthiş bir tat veriyor mutlaka denemelisiniz benden söylemesi.
Duvar kağıdına başlamadan önce gerekli malzemeler;
Olsun netten izleyecekler için fikir olur.Daha önce ilk filmini izlemiş ve çok beğenmiştim. Son filminde biraz daha fazla şiddet içerdiği düşüncesindeyim.Ama yine de bu minyonlar çok sevimli çok...İnşallah yeni çıkacak filmlerinde daha az şiddet içerir...
Şaka gibiyim ama ne yapayım yazılar biriktikçe arkada kalıyor bunlar ama azmettim önce arşivi dökeceğim önünüze 
Bu rengarenk ama acı mı acı biberler Canan yengemin bahçesinden.Bir sürü olunca turşu yaparak değerlendirdim.Bir kavanoz yiyebildik henüz o kadar acı ki...
